Een ogenblik geduld voor het laden van de muziek s.v.p.
Bijzonder aandenken
Wilt u een bijzonder aandenken aan de speciale beleving met uw fox of een mooie herinnering?
Hondensieraad maakt van de haren van uw fox een uniek sieraad in goud of zilver
U kunt standaard kiezen uit een aantal modellen. Desgewenst ontwerpen zij ook naar uw wensen een speciaal sieraad
www.hondenhaarsieraad.nl
Boom als levende herinnering
De Dierenboom biedt een unieke manier om een levende en groeiende herinnering te creéren na het verlies van een geliefde fox.
Er wordt een jonge boom gekweekt op de vruchtbare bestanddelen van de as van een overleden huisdier.
De jonge boom blijft tijdens dit groeiproces zo’n drie maanden op een plantage. Zodra hij volledig geworteld is en alle voedingsstoffen heeft benut kan de boom geplant worden op een plek naar keuze
Info www.DeDierenboom.nl
24-10-2000 11-6-2014+ Van de ene op andere dag was je er ineens niet meer!
|
 |
GEBOREN 24 MEI 2002 TIMMIE WAS DE MOEDER VAN DAISY,TESSA, REX, BOBBIE Twee lieve ogen Als twee lieve ogen je vragen help me want ik heb zo'n pijn , mag je dan omdat je haar niet wilt missen egoistisch zijn ? Als twee lieve ogen je vragen baasje laat me toch gaan , mag je dan omdat je zelf nog niet zover bent zeggen het is nog niet gedaan ? Als de dokter zegt dit komt nooit meer goed , mag je dan omdat je er niet aan wilt zeggen we houden goede moed ? De liefde voor een dier gaat verder dan het leven zelf en zal je altijd liefde blijven schenken , iets waar je met goede herinneringen aan zult blijven denken . Dus neem die stap en laat haar gaan , dan pas kun je zeggen Ik heb alles voor haar gedaan .
LIEVE TIMMIE WIJ ZULLEN JOU NOOIT VERGETEN EN WE ZULLEN ALTIJD AAN JOU LEUKE HERINNERINGEN BLIJVEN DENKEN . JE KUNT NU MET JE DOCHTERS TESSA EN DAISY SPELEN IN DE HONDEN HEMEL RUST ZACHT LIEVE TIMMIE.
|
 |
R.I.P. Thomas *24-10-2000 + 13-05-2014 Afgelopen week is rustig ingeslapen onze hond Thomas. Als mensen ook zo’n karakter hadden dan zag de wereld er heel anders uit. Wat zullen wij hem missen. Henk Hillebrand |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
GEBOREN 29 JANUARI 2005 Je was onze vriendin , onze kameraad , jij gaf ons meer dan we konden dromen . LIEVE DAISY WIJ ZULLEN JOU NOOIT VERGETEN EN WE ZULLEN ALTIJD AAN JOU LEUKE HERINNERINGEN BLIJVEN DENKEN . JE KUNT NU MET JE KLEINE ZUS TESSA SPELEN IN DE HONDEN HEMEL SPELEN RUST ZACHT LIEVE DAISY . |
 |
 |
 |
| Het is vreselijk triest maar gisteren is onze fox Cooper overleden. Bijna 9 jaar is hij onze beste vriend geweest en heeft zijn liefde vol overgave elke dag weer gegeven. Hij was altijd vrolijk, was gek op spelen in de tuin en dol op autorijden naar ons huis in Frankrijk waar hij altijd maar weer de ballen in het zwembad gooide en er bovendien zelf ook een paar keer in is gevallen. Ook ruzie maken met andere honden was volgens ons een hobby van hem alhoewel hij vaak ook erg lief met ze speelde. Vaak kreeg hij het op zijn heupen en holde als een dolle door het huis en blafde alles bij elkaar. We hebben vreselijk met hem gelachen en weten zeker dat we weer een fox zullen nemen. Maar eerst moeten we tot rust komen en kunnen onze gedachten aan hem niet los laten. |
 |
    |
|
Hallo Yvonne, Het is rond 8 maanden geleden dat ik jou berichtte, dat een van onze hondjes draadhaarfox teefje (11 jaar) Chippy was heengegaan, en bleef Barney onze Parson russel, haar maatje, alleen achter. Jl. 27 maart 2012 is ook Barney na een mooi leven van 14 jaar en 4 maanden van ons heengegaan, we misten Chippy heel erg en nu ook onze Barney. Geen getrippel meer op het parket, geen geblaf meer als de krant wordt bezorgd, niet meer samen op reis, en spelen met stokken in de stromende riviertjes en de fijne wandelingen in de sneeuw en de zon,lekker rennen en spelen met de bal, niet meer 's-avonds fijn even bij het baasje op schoot, dat alles is voorbij. Gelukkig hebben we de mooie herinneringen op filmpjes en foto's, het waren onze "grote schatten" en missen ze enorm. In het najaar willen wij zeker opzoek gaan naar een nieuw draadhaarfoxje teefje, want de liefde voor dit ras is groot. Hopelijk zal er bij u misschien een nestje opkomst zijn in de toekomst. We kijken er naaruit! Met vriendelijke groeten van Sonja en Piet Franken-Krul |
 |
De laatste Levensuren
naam eigenaar: van de Mortel Overleden : 19 Juni 2002. Dit was onze eerste fox-terrier en het was een ontzettend lieve fox-terrier
vol met streken tot op het laatste moment van haar leven. Timmie jij bent voor ons veel te vlug moeten gaan na je laatste wandeling Liefs van jou Baasje Riny en Bazinnetje Annerie. |
|
Met pijn in mijn hart moest ik Boris laten inslapen. Hij was mijn allerbeste vriend. Hij was ook zo lief voor mijn postduiven. Zijn kopje legde hij op de jonge duiven om ze warm te houden. Ik mis Boris nu al. Rust zacht Boris bedankt voor die fijne jaren. Ik zal je nooit vergeten mijn lieve foxterrier. Jan en Irma Karsten. |
 |
Dushi Geboren : 1 maart 1986 Bert, Frederique, Desiree en Caroline |
 |
30-08-2001.
Nu heeft Harry ons verlaten en laat een ONWEZENLIJKE leegte achter, zowel bij de baasjes, als overige foxen. Wat is die leegte ? Wat missen we dan? Harry, je waakzamheid op het straatgebeuren en wat je waarnam door het raam. Het mollen vangen, alswel het alert zijn op egels en uitpakken van cadeautjes. De vrolijke, vriendelijke, charmante, aanhalige, opmerkzame en werklustige fox Harry die altijd goedgehumeurd was met een karaktervolle persoonlijkheid.
|
De vriendelijke zelfbewuste aanhankelijke Harry met zijn Maatjesgevoel .De fox Tooty mist Harry's bakje, wat ze altijd leeg mocht likken als hij genoeg gegeten had. Boppers wil nu de baas spelen en de andere foxen kunnen hem niet meer uitdagen en verzorgen.Zijn plaatsje op de bank en natuurlijk precies achter de deur naar de kamer zijn Zo Leeg. Hij kan zijn uur durende rondje door de tuin niet meer maken. Gister nog lag hij op het gras in het zonnetje! Gister nog kreeg hij zijn pensstaafje. Gister nog stapte hij door zijn zwembadje. Hij had 25 jaar moeten worden! Yvonne Heijmink
|
As around the sun the earth
knows she’s revolving As now can’t reveal the mystery of
tomorrow Bedankt voor je trouw en liefde die ik altijd van je mocht ontvangen. Je maatje Ingrid |
Geboren: 13 maart 1985 |
Onze lieve fox Axeltje, geboren op nieuwjaarsdag 1994, hebben wij op 31 mei 2008 moeten laten inslapen. We missen haar verschrikkelijk. Wat heeft die relatie met ons foxje, als volwaardig lid van het gezin, gedurende 14 jaar en 5 maanden toch een enorme impact. Wat we toch allemaal niet samen hebben ondernomen. Lange afstandswandelingen van enige duizenden kilometers in binnen- en buitenland gemaakt over vlak terrein, heuvels, langs dijken, weilanden, kusten, bossen, meren en hoge bergen tot aan het korte of lange rondje in de buurt. Met trots voelde ze zich de meest uitgelaten hond van de straat. Haast nooit aan de riem, gehoorzaam als ze was, liep ze overal, overal met ons mee, begrijpend dat je bij je baas moet blijven in een drukke straat. Over bospaden rende ze van de voorste naar de achterste wandelaar in ons gezelschap als om de groep bij elkaar te houden. Ze genoot daarvan. Talloze hotels, pensionnetjes, berghutten, restaurants, caravans, terrassen en weet ik al niet meer, zijn steeds gezamenlijk bezocht om aldaar te overnachten. te eten en te drinken. Soms gaf ze zelf aan dat ze een of ander terras wel zag zitten om even uit te blazen. Altijd, altijd was ze in voor een verzetje: eindeloos ballen, stenen en stokken apporteren, stokken sjouwen en slepen, aan touwen trekken, rondjes van 34 rennen van voor- naar achterkamer en terug, wat een temperament! Lekker racen in de tuin, onderwijl allerlei zaken inspecterend, zoals de walnoten die in onze tuin vielen die ze kraakte en de inhoud ervan lekker oppeuzelde. Wat een gourmand. Ondeugend je aankijken met haar lief koppie, met je praten, 's nachts de trap op of af om te kijken of alles nog wel in orde was Ons Axeltje was een dominante tante en voor andere honden niet altijd even gemakkelijk. Waarschuwend gegrom of een scherpe blaf hielden al te opdringerige soortgenoten, hoe groot ook, met hoevelen ook of waar dan ook, op een eerbiedige afstand. Ze was moedig. Er waren ook grote vriendschappen met andere honden, zodanig dat ze wel eens zelfstandig een bezoekje bracht, waarna vriendin van de familie ons belde dat Axeltje zich weer had aangemeld bij haar Jack Russell om samen te ravotten en ondeugende dingen te doen. Buren of willekeurige passanten in onze straat belden aan met de mededeling dat er een lief hondje op de stoep voor de voordeur geduldig zat te wachten tot de deur werd geopend, en dat zij dan maar aan de bel trokken, omdat Axel daar zelf niet bij kon. Altijd, altijd kwam ze na een bedoeld of onbedoeld uitstapje terug. Ze wist feilloos de weg in de buurt. Jarenlang werd ze viermaal per jaar geplukt en mooi gemaakt door Elly de Boer, waarna ze parmantig met haar baasje ging winkelen in de Bijenkorf, dapper roltrap op- en afstappend en keurig rechtop naast een pashokje wachtend. Veel mensen schonken haar vertederende blikken, spraken haar aan en staken hun bewondering niet onder stoelen of banken omdat ze er zo prachtig uitzag. Ze stal de show. Kinderen op vele kampeerterreinen kwamen vragen of ze een wandelingetje met haar mochten maken. En nog eentje, en nog eentje. Het is zo'n lieve hond, zeiden ze dan Of naar het strand gaan, feest! Als een gek door de duinen vliegen, konijnegeur snuivend, dansend en bedelend voor je staan opdat je nou eindelijk eens dat ronde voorwerp tevoorschijn zou halen, feest! Langs de vloedlijn, water in, water uit, rollend door het zand en zich lekker uitschuddend. En achter de meeuwen aan. Of kuilen graven. En eindeloos achter de bal aangaan waar die ook naar toe ging. 's Ochtends al vroeg buiten op de tuintafel achter onder de bomen genietend van de allereerste streep zon. Ze wist die altijd feilloos te vinden. Of onder banken, stoelen en tafels liggend, zodanig dat je wel heel voorzichtig je benen moest strekken om haar niet per ongeluk een duw te geven Wanneer er aangebeld werd snuivend onderaan de kier van de voordeur om geuren te detecteren. Grommen en blaffen wanneer ze buiten de geur van een van de katten in de buurt opsnoof Onderscheid dat ze maakte tussen die poezen die wel en die niet in de tuin mochten. Tot de achterburen ons waarschuwden dat Axeltje zelfs enige meters in onze taxusboom geklommen was, terwijl een kat in angst enige meters hogerop zat te klagen en er een ladder aan te pas moest komen om aan deze situatie een eind te maken. Met haar lijf en snoet lekker langs de buxushaagjes schurken om het overtollige haar en kriebels kwijt te raken. De horizontale strepen in de buxus zijn er nog als aandenken. Ze was geen grote fan van autorijden, maar sprong ondanks alles altijd de auto in. Wat moest moest. Al snel kwam er een stevige zitzak, die haar het nodige houvast gaf, waarna ze 't autorijden heel wat minder vervelend vond. Dol was ze op vakanties met de caravan. Daar sprong ze altijd direct in, maar ook de disselbak moest open, wetend dat daar die zak met tennisballen lag. Ja, de baas moest er dan echt aan geloven. Ook op die tijden dat het bestek na het avondeten was neergelegd moest er met een dergelijk rond voorwerp gegooid worden op ons autovrije pleintje dicht gelegen bij ons huis. En wanneer het te lang duurde voordat de baas in actie kwam, omdat hij zonodig nog even de krant moest lezen en dan ook nog koffie wilde drinken, hield ze het niet meer en sprong ze op tafel, ging bovenop de krant zitten en keek je op gelijke hoogte met nauwelijks 40 cm.afstand strak aan, al pratend: gaan we nou eindelijk? Aangesproken worden door mensen die vol vertedering naar haar keken en zeiden dat ze vroeger ook een fox hadden gehad. Of mensen uit de buurt die haar hadden gemist, wanneer er een bepaalde periode niet werd gespeeld op het pleintje. Eten deed ze wanneer haar dat zo uitkwam. Kon zo maar om 12 uur 's nachts zijn. Botten die ze kreeg of andere lekkere staafjes werden soms verstopt tussen de kussens van de bank of begraven in de tuin, waarna ze je met een pikzwarte snuit begroette. Veelal vergat ze die dan weer totdat bij het opruimen het eea. weer opdook en door haar weer werden geconfisqeerd; die zijn van mij! Alle stukjes kaas, appel, aardbei, kersen zonder pit, druif enz. die lekker werden opgepeuzeld, soms nadat ze daar even eerst mee speelde. Wat kan zo'n druif lekker rollen wanneer je die een zetje geeft met je poot. Hoe raakten wij aan elkaar gewoon, kenden we elkaars lichaamstaal en eigenaardigheden. Wat een schat van een hond. En zo zijn er nog talloze, talloze fijne herinneringen aan boefieboef Axeltje, onze vriendin en kameraad. We kunnen niet meer samen praten. We hebben haar in een hoekje van de tuin, haar tuin, begraven. We missen haar verschrikkelijk. Addy, Wim, Robert, Rasmus Heberlein Middelburg, 1 juni 2008 |
 |
 |
|
 |
|
 |
Hallo, Yvonne, Even een berichtje van Hans en Bea Heijstraten uit Bergen op Zoom. Helaas hebben wij Bo vanmiddag moeten laten inslapen. (This one of the horse and foxfriends,) kleinzoon van Harry, (Harrowhill going Dutch)., geb. 17 juli 1996. In goed overleg met de dierenarts hebben we besloten om hem zachtjes in te laten slapen, want de vooruitzichten voor zijn gezondheid waren niet best. Bo was binnen een paar maanden tijd blind geworden, met steeds ontstekingen,zakte steeds door zijn achterpootjes, viel af en toe gewoon om. Hij liet zijn urine en ontlasting gewoon lopen, kon niet meer de trap op en af, wilde ook niet meer uitgelaten worden, we moesten hem steeds dragen, en hij werd broodmager. Bo was tot het laatste toe een lieve en prachtige hond, en een trouwe vriend, ook voor onze 2 kleinzoontjes van 3 en 5. Heel schattig hebben ze allebei vanmiddag een kaarsje opgestoken voor Bo. Wij vinden het onze plicht om je dit droevige nieuws te laten weten, temeer daar jij in het verleden een aantal malen met Bo naar een tentoonstelling bent geweest, waar hij best mooie resultaten had gehaald. Het zal voor ons best wel wennen zijn zonder Bo, de komende weken zullen we de leegte best voelen, maar we hebben gedaan wat het beste was voor onze Bo. Yvonne, wij hopen dat we je voldoende hebben ingelicht, mocht je nog iets willen weten stuur ons dan een berichtje. Vele lieve groeten en bedankt dat we zo'n fijne hond bij jou hebben gevonden .
Hans en Bea Heijstraten. |
 |
Beste Yvonne. Hier nog een berichtje over onze overleden Draadharige Foxterriër Brandy.
Onze Brandy is geboren op 2 september 1998, toevallig ook nog op mijn verjaardag. Zij werd een heel lief hondje en ook het lievelingetje van ons. Zij begreep bijna alles, als het etenstijd was ,zat Brandy het vrouwtje al aan te kijken ,of als zij naar buiten wilde ook. Om ongeveer 22.00 uur stond hij al bij de keukendeur om te gaan slapen, want zij sliep 's nachts in de keuken .Je hoefde maar iets te zeggen tegen elkaar ,dat wij visite kregen of zij had het in de gaten ,en stond al op de vensterbank. Ook kwam zij 's morgens bij ( baasje ) in bed boven. Helaas is zij een keer halverwege de trap naar beneden gevallen. Maar je kon niet merken dat zij iets had. Wij vermoeden dat zij daardoor toch iets inwendig had meegekregen van die val. Kortom het was een heel lief hondje van vrouwtje en baasje. Wij missen haar heel erg,en zijn nog steeds bedroefd.Tonny en Peter Verdaas |
 |
 |
 |
.jpg) |
|
| Buster van de fam. Janssen Met heel veel verdriet hebben wij afscheid moeten nemen van onze drukke, aanwezige, lieve, knuffelachtige vriend/zoon Buster. Buster was een gladharige foxterrier. Het laatste jaar ging het niet meer zo goed met hem. Eerst een attackje, toen last van zijn oog, wat uiteindelijk verwijderd is. Na deze operatie is hij lichamelijk achteruit gegaan en had hij ook niet altijd meer plezier. Normaal kwispelde het staartje constant, maar toen niet meer. Hij werd steeds slomer en we moesten hem met veel dingen helpen. Terwijl hij altijd zo zelfstandig was. Op 14 augustus kreeg hij 's nachts wederom een attack en toen hebben we hem op 15 augustus zijn laatste rust gegeven. Die kon hij toen niet meer zelf vinden, want hij bleef rondjes lopen. Nu is hij weer thuis en staat lekker op zijn plekje bij de kachel. Nooit zullen we hem vergeten, voor wat hij voor ons betekent heeft! Voor altijd zit hij diep in ons hart.....en we missen hem nog dagelijks om maar niet te zeggen ieder uur! |
 |
|
.jpg) |
 |
Afscheid van onze lieve zachtaardige foxterriër teefje Chippy, Chippy had ernstig letsel aan haar linkerachterpootje opgelopen. Pootje werd geamputeerd en de wond genas, echter na tijdje had ze geen eetlust meer , ze had een flinke infectie, antibiotica en andere medicatie heeft niet meer geholpen ze was erg verzwakt. Tot de laatste minuut hebben wij haar met liefde verzorgd, om 1 uur 's nachts een uur na mijn verjaardag is zij op 6 juli 2011 in haar mandje overleden. We waren erg verdrietig en hebben menig traantje weggepinkt, Ze had van die kleine donkerbruine kraaloogjes zo lief... Als ze werd geborsteld en ik trimde/plukte haar zelf was ze geduldig, een beloning en lekker daarna in bad was een feest ze was dol op water... Niet meer samen wandelen en samen slapen met je maatje Barney (13 jaar Parson Russel) en spelen met de bal. 11 en een halfjaar hebben wij enorm veel van Chippy genoten ze was o zo lief... Altijd mee op vakantie, spelen in de zee en de stromende riviertjes stokken halen met je maatje Barney en de wintervakanties heerlijk spelen in de sneeuw... Als ze hoorde dat er appel of peentjes werden geschild hoorde ze dat en kwam ze snel trippelend naar de keuken en zat klaar, want dat lustte ze heel graag. Elke zondag een lekker eitje van de baas mmm... dat was smullen mmm... Verstoppertje spelen achter de bank of in de tuin, en af en toe een zacht blafje naar de kat van de buren die bij ons op de schutting zat te zonnen. 's Avonds samen met maatje Barney bij het baasje elk aan een zijde in de stoel... Je was een schat van een foxje en zal altijd in onze herinnering blijven, We missen haar enorm en zijn erg verdrietig met dit verlies ook hondje Barney 13 jaar oud heeft haar vanaf puppie meegemaakt en mist haar ook heel erg, hij zoekt en snuffelt door het huis en loopt steeds mee de trap op naar boven.. Chippy is niet meer, wij hebben haar laten cremeren en zullen haar pas later als Barney er niet meer is samen uitstrooien. Chippy was onze tweede draadhaar foxterriër naam van de stamboom Dingley Dell's Dracina Dee Dee.Een hondje met een enorm lief karakter. Terry reu onze eerste draadhaarfoxterriër kwam voort uit het geslacht ( vader Dingley Dell's discodancer en ( moeder Eder 29-08-1985 - overleden 22-11-1997. Ook erg lief en trouw 1998 kwam bij Barney Parson Russel (broken) als puppie bij ons wonen is nu 13 jaar. |
|
 |
|
| Eigenaar: Greet Puiman naam fox: Cléo Ons Cleetje was uniek in alles maar dat vind elke foxeigenaar. En dat moeten we vooral zo houden. Onze Royal Dutch of Stonegarth (Cléo) hebben we laten inslapen op vrijdag de 13e, niet slim maar het zei zo. Het kon niet meer. Eind augustus had ze een hersenbloeding gehad en daarna ging het slechter, de medicijnen werkten wel maar toch..... Wij zijn er kapot van en sinds 35 jaar heb ik geen hond meer, dat maakt het ook moeilijk want je hoeft niet meer uit te laten etc.... Heb wel 3 katten maar dat is toch anders... Cléo je was bijzonder en uniek je blaf, je leuke kinderen en kleinkinderen, we missen je, Greet en Stéphanie Gelukkig hebben we je begraven in de bossen van Leuvenum bij bouvier-zus Olle en Snip. Rust in vrede, Greet, Stéphanie, Roos, Tycho en Djaro Dierenliefde is bijzonder, deze vriendschap was een wonder.... |
 |
Onze vrolijke viervoeter is niet meer. DEMI 1 oktober 1999 - 12 maart 2007 Wat is er mooier in het bestaan |
Lieve mensen, Nu ik oud ben en ziek en zwak En de pijn verjaagt de slaap de onrust neemt bezit van mij… Doe voor mij wat onvermijdelijk is Laat me gaan… Je laatste goede daad, Beslis dit voor mij, nee wees niet laf Past eigenliefde bij de vriendschap die ik je gaf? Of uitstel tot het jou beter past? Het is een verloren strijd.
Ik ben niet bang tijdens deze laatste gang Je loopt niet weg maar kijkt me aan Je noemt me bij mijn liefste naam En je houdt me stevig vast Vanavond voor het laatst Geef ik je nog een lik over je neus Wat jij doet doe je voor mij Je hebt mij nog meer pijn bespaard Voor zinloos lijden bewaard
Ik weet; het is een zwaar besluit Maar zo gegrond Gebaseerd op een zo oud en uniek verbond: Jij bent mijn baas en ik was jouw hond.
Gino dec 1994 - september 2007 |
 |
| Hallo Yvonne. Helaas een droevig bericht. Gisteren hebben wij onze June moeten laten inslapen. June hebben wij bij jou in Alblasserdam opgehaald. Wij hebben haar toen de roepnaam Monty gegeven, naar de beroemde Britse veldmaarschalk Montgomery. Toen onze zoon Tommy in juni 1999 is geboren,raakte ze in de war omdat de klank van beide namen gelijk is. Dus hebben we haar haar geboorte-naam gegeven:June. Ze is altijd een pure Fox Terrier geweest, eigenwijs en altijd op zoek naar de macht. Alleen ging het de laatste paar maanden steeds slechter met haar ze sleepte steeds meer met haar achterlijf en de laatste tijd droeg ik haar naar het veld waar ze dan met moeite haar ding deed. En dan mocht ze weer in mijn armen naar huis. Het is niet leuk een trotse Terrier zo te zien aftakelen. Als het lopen niet meer gaat en ze alleen maar slechter word dan wacht je slechts een zware taak. Via deze weg wil ik je bedanken voor de mooie tijd die we hebben gehad met onze June. Groeten Van Antonio, Jacqueline, Tommy en Cailean. |
 |
Beste Yvonne, Met veel verdriet moet ik je vertellen dat L’Hiver afgelopen nacht overleden is. Vorige week liet L’Hiver steeds vaker haar ontbijtje of avondeten staan. Omdat ze wel vaker eens haar eten liet staan was dit de eerste 3 dagen nog niets verontrustend. Mede door het feit dat ze gewoon goed dronk en zoals altijd gewoon overenthousiast was. Tevens ging ze gewoon als altijd graag een rondje bos doen. De vierde dag echter (donderdag) hoefde ze geen koekje meer en ook de wandeling ging niet van harte. Toen ik thuis kwam heb ik de dierenarts Dallenga (Loppersum, Appingedam) gebeld en een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Op vrijdag heb ik 2 uur bij de dierenarts doorgebracht. De dierenarts kon toen niet vinden wat er aan de hand was. Er zijn röntgen foto’s van haar gemaakt en de dierenarts heeft haar uitvoerig onderzocht. Ze had geen koorts of ontstekingen en ook op de röntgen was niets te vinden. Tevens is er gelijk bloed afgenomen voor onderzoek. Het viel de dierenarts alleen op dat ze schijnzwanger was. Hier kon ze ook van uit haar doen zijn. Ik heb een antibiotica kuur, pijnstiller en een middel tegen schijnzwangerschap meegekregen. Het bloed zou de dierenarts zelf onderzoeken omdat Pasen eraan kwam en het bij de laboratoria langer zal duren. We hebben het zaterdag aangekeken maar de situatie van L’Hiver ging niet vooruit. Zondag heb ik de dierenarts gebeld maar deze gaf aan dat het bloedonderzoek nog niet klaar was en dat we de kuur even de tijd moesten geven. Na een uurtje belde hij echter terug met de mededeling dat uit het bloedresultaat kwam dat haar nieren niet goed functioneerden en dat L’Hiver direct opgenomen moest worden. We hebben haar zondag om 13.00 uur naar de dierenarts gebracht. Ze hebben direct een infuus bij haar aangebracht, het was zeer zwaar om haar achter te laten. Maar goed het belangrijkste was dat ze beter werd. Ik heb zondag en maandag een aantal keren met de dierenarts gebeld en deze gaf maandagmiddag aan dat hij dacht dat ze ietsje vooruitging. Gisteravond belde hij echter om 22.30 dat ze toch verder achteruitging. Ze werd kortademig. We zouden de volgende ochtend bellen (we konden dan ook even langs gaan). Vanmorgen kregen we echter het verschrikkelijke bericht dat ze vannacht om 1.00 uur was overleden. De dierenarts had ook zelf niet verwacht dat het zo snel achteruit zou gaan hij vond ook erg spijtig dat we geen afscheid hadden kunnen nemen. Het bleek dat L’Hiver last had van een ernstige nierkwaal, ook al was ze er dit keer bovenop gekomen ze had niet veel tijd meer te leven. Ik gaf aan dat ze altijd wel veel plaste maar ons nooit was opgevallen dat ze echt water slobberde. Hij gaf aan dat pas als echt duidelijk is dat een hond last heeft van zijn/haar nieren dat de nieren nog maar voor 25% werken en dat behandeling dan al zeer moeilijk is. Verder beoordelen kan ik dit niet. Wij zijn gewoon intens verdrietig. Het is zo snel gelopen allemaal. Wij en L’Hiver hebben het eerste halve jaar goed aan elkaar moeten wennen. Ze werd steeds meer ons vrolijke lieve hondje die ook soms zeer snibbig tegen onze Ier kon doen. Ze was hem dan ook snel de baas. Ze deed precies wat ze zelf wou, dus zeer eigenzinnig. Ik vergeet nooit weer dat ze hem s’avonds toen ik haar voor haar voor laatste plasje naar buiten deed gewoon gesmeerd is. We dachten eerst nog met een aantal keren roepen staat ze gewoon bij de deur. Maar niets. Ik op de fiets door het dorp, wandelend en fietsend door het bos. Met de auto door het dorp en rond het dorp. Om half twee s’nachts de moed opgegeven en natuurlijk niet kunnen slapen. Om zes uur opgestaan en wie staat kwispelend voor de deur alsof er niets gebeurd is, L’Hiver! Marianne en ik en ons zoontje van 9 hebben L’Hiver vanmiddag bij de dierenarts opgehaald en naar het dierencrematorium gebracht. Ons zoontje heeft een verhaaltje voor haar geschreven en bij haar neergelegd. Met vriendelijke groet, Sjoerd Vitters |
 |
 |
| Helaas is Mick (broertje van Dinky...) op maandag 20 juli ingeslapen. |  |
| naameig: fam keijzer naamhond: pablo Lieve Pablo we missen je nog steeds heel erg en het is nog maar een paar maandjes geleden maar er gaat geen dag voorbij dat we niet aan je denken,Je meisje Kira maakt het wel goed maar ook zij mist je gezelschap.Jij was onze eerste fox en niet zomaar een. Mijn hart huilt omdat ik je wil zien, wil voelen, want het is koud zonder jou. Ik mis je.Rust zacht. Heeel veeel liefs, je baasjes Henk en Esmeralda en je foxvriendinnetje Kira |
 |
| De Baets, Alexandra naamhond: Tammy //teefke tekst: Tammy ik zie u doodgraag ge zijt mijn hondje voor altijd |
 |
| Je
was mijn maatje, lieve kleine Terra en bijna 15 jaar. Terra, of the little old town werd je naam toen ik je net 8 weken oud haalde in Bronkhorst bij de familie Bosman.Vandaag, 14 dagen geleden moest ik je laten inslapen en ik kan er nog niet aan wennen, dat je er niet meer bent. We hebben zoveel beleefd. Vakanties in Frankrijk, in de Ardennen en vaak in ons eigen mooie land. In september waren we nog bij zee, maar je wilde het water niet meer in. Je zag ook bijna niets meer, je hoorde bijna niets meer, alleen je neus was nog perfect in orde. We liepen nog elke dag in je vertrouwde bos, de afstanden werden wat korter. In het donker was je angstig, 's Nachts bleef een lampje aan, nadat je van de trap was gevallen kwam je ook niet meer boven.'s Nachts moest je er ook een keertje uit, als ik op je piepen niet gelijk reageerde, tikte je met je nagels op een tree van de trap. Ja, je was een slimme hond. Je was ook een "zwijntje". Je dook in elke sloot of modderplas. Nooit kwam ik met een schone hond thuis. 5 jaar geleden werd ik zelf ziek,een operatie volgde. Jij mocht logeren bij je vriendin Mischa, een border collie.Wat was ik blij toen je weer thuis kwam. Rustig aan begonnen we weer aan de wandelingen.Zonder jou had ik het niet gered.Jij voelde mijn stemmingen precies aan en kwam lekker tegen me aan zitten. In oktober verloor je Mischa,wat heb je gezocht. Nu heb ik jou verloren en ik mis je. Het is zo akelig stil in huis.
|
 |
Na lang nadenken en navragen hadden we in 2004 de beslissing genomen om een hond te gaan nemen (een foxterrier natuurlijk !!!). Aangezien ik allergisch ben voor honden (en katten), hebben we het eerst geprobeerd op de foxendag 2004 of het wel goed ging. Daar kwamen we moeder Benthe tegen (al in verwachting van onze lieve kleine grote vriend). We werden op 10 juni 2004 gebeld (ze zijn geboren) , Twee dagen later hebben we je voor het eerst gezien en van jouw kant was het liefde op het eerste gezicht. Daarna zijn we op vakantie gegaan en zagen we je toen je 4 weken oud was. De zwaarste en de mooiste natuurlijk (voor ons). Die middag heb je voor het eerst bij je vrouwtje liggen slapen op haar borst. Uiteindelijk ben je op 6 augustus 2004 thuis gekomen. Je bent uitgegroeid tot een geweldig lieve grote kleine vriend met alle streken die een hond zou moeten hebben. (spelen , rennen, kroelen, gek doen, zwemmen) Helaas op 10/06/2009 op je verjaardag werd je ziek en 11/06/2009 ben je overleden. Je hebt ons in een grote leegte achtergelaten maar eens zal verdriet, een mooie herinnering worden. Je bent altijd in onze gedachten (als een geweldig lieve grote kleine vriend)
|
Nooit Meer Nooit meer wandelen Nooit meer gek doen met je Nooit meer rennen Nooit meer zwemmen Nooit meer kroelen Nooit meer samen slapen Nooit meer lekker eten Nooit meer balletje spelen Nooit Nooit Nooit meer mijn lieve kleine grote vriend TERRY Rust zacht kleine grote vriend en laat een plekje open voor ons !!! Wij zullen je NOOIT vergeten (jij bent en was onze grote kleine vriend) VOOR ALTIJD IN ONS HART !!!!!!!! Je baasjes Manfred en Carla Stoffer |
In Memoriam: Thorda (geboren 31-07-2005, overleden 10-04-2008)
Zijn naam was Thorda (afgeleid van Thor, de god van de donder) en een donder was het: ondeugend, stoer, en slim, maar hij kon ook ontzettend lief zijn. Hij was pas 2 dagen oud, toen hij voor het eerst op onze handpalmen lag en vanaf dat moment hielden wij van hem en hoorde hij bij ons als Suske bij Wiske, als Bobbie bij Kuifje.
Hij hield van zwemmen en spelen met een bal en hij was dol op alle soorten fruit en rauwe groenten, van bananen tot meloen, van sperziebonen tot uien. Wij noemden hem: “klein mannetje” (omdat hij als een klein mannetje naast ons bij het aanrecht stond als wij met het eten bezig waren) en “beertje” of “roegje” (als hij nodig weer geplukt moest worden, waar hij overigens een grote hekel aan had). Wij gingen er vanuit dat hij samen met ons oud zou worden, maar dat mocht niet zo zijn.
Op donderdag 10 april 2008 moesten wij Thorda laten inslapen. Niet vanwege een ziekte, nee, hij had een stuk van een tennisbal ingeslikt en dat was vastgeraakt in zijn dunne darm. Na een zware operatie op 5 april, waarbij een stuk darm weggehaald werd, ging het niet goed. De inwendige hechtingen gingen los door het persen en daarom moest hij na 3 dagen opnieuw geopereerd worden en weer werd een stuk darm weggehaald. Even leek het daarna of hij het zou redden, maar op 10 april 2008 kregen wij ’s ochtends vroeg een telefoontje dat het niet goed met Thorda ging en dat het onverantwoord was om hem nog langer te laten lijden. Wij hebben samen afscheid van Thorda genomen en zijn tot het laatste moment bij hem gebleven. Wij missen hem verschrikkelijk en ons verdriet is groot, maar wij willen ons Thorda blijven herinneren als onze levendige, stoere dondersteen, ons kleine lieve vriendje. Ben en Anneke Cremer Groningen, 20 april 2008 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
| Het was een mooie dag dat ik
bij Yvonne je uit nest pikte je was toen 12 dagen oud. Wat wist ik van een
fox!! Ik had nog nooit een hond gehad maar je was de zwartste die er was en
ik koos jou! Later toen bij mij kwam hadden we een naam maar die paste niet
bij jou. Op je flank stond een grote witte Z die goed opviel tussen al dat
zwart. Mij werd verteld die zou blijven maar dat is niet gebeurt. Later
moest ik altijd uitleggen waarom ik jou de naam Zorro heb gegeven. Je was mijn trouwe kameraad en hebt heel veel dingen met mij meegemaakt. En altijd als ik thuis kwam was je daar stond je te wachten met wiebelende staart. Je hield van zwemmen en door het hoge gras rennen van lange wandelingen overal. Er waren tijden dat ik alleen met jouw samen door het leven ging. Je hebt hierbij altijd gesteund mijn grote bink. Nu heb ik jou verloren en ik weet niet dit te verwoorden. Ik zal je missen dat is zeker. Je blijft altijd in mijn gedachten voor het leven. Mijn lieve fijne prachtige maat ik hoop dat het nu beter met je gaat. De laatste dagen waren zwaar gelukkig besloot je zelf te gaan. Mijn dank gaat uit naar jou, mijn lieve dier Jij bracht mij altijd veel plezier Je baasje Erica Scheepers |
 |
Enkel wanneer de hond ondraaglijke pijnen lijdt, kunt u hem
met een spuitje uit zijn lijden verlossen. Vraag voor een keer aan de dierenarts om aan
huis te komen. Blijf tot de laatste ademtocht bij uw trouwe vriend. Na al de vrolijke
momenten die uw hond u heeft geschonken, bent u hem dit verschuldigd! U kunt het laten
inslapen verzachten door de beproefde Bach-bloesemtherapie te gebruiken die de beslissing
over leven (en gezond worden!) of dood gemakkelijker maakt. Koop bij de apotheek of een
reformwinkel een flesje 'Rescue' Bach-bloesemessence, en doe enkele druppels daarvan in
zijn voedsel of drinkwater. Een zachtere hulp bij het sterven (of het overleven) bestaat
er niet.
Na de dood van uw viervoeter zal u wandelingen maken zonder zijn vertrouwde gezelschap en
het zal u vlug duidelijk worden hoeveel mooie dingen een hond aan de mens kan geven.
Middels deze webpagina van de F.O.F. kunt u van uw
foxterrier waardig afscheid nemen.
Wilt u zich opgeven voor de Laatste Eer, stuur dan uw verhaal met foto naar:
email: Laatste eer
Vergeet a.u.b. niet uw emailadres te vermelden.
Afscheid nemen van een foxterrier is hard en soms onaanvaardbaar, maar weet dat er nog meer mensen zijn met hetzelfde verdriet en u heel goed begrijpen.
| STRAKS
Als ik straks oud ben, ziek en zwak Ik ben niet bang tijdens die laatste gang Een zwaar bestluit – nee, huil nu niet – |